Wilgotny las równikowy, czyli selva lub hylea, to las, który jest wiecznie zielony. Wyraźnie uwydatnia się warstwowość tego lasu. Najniżej nie występuje tak zwane runo leśne, lecz paprocie, które tworzą mozaikę znakomicie przystosowaną do chwytania najmniejszych promieni słońca. Druga warstwa składa się z podrostów drzew. Wykształcają się tu głównie pnie. Trzecia warstwa stanowi właściwy okap lasu równikowego, taki jaki można zobaczyć lecąc samolotem nad Amazonią. Z góry pomarszczone korony drzew upodabniają się do brokuła. Prawie trzy tysiące gatunków drzew tworzą sklepienie na wysokości 20-25 m. Ich pnie są wysmukłe i proste, a ich korony kuliste lub parasolowate, tworzą wraz z lianami i epifitami ten ciemny świat lasu.
Gdy myślimy o wilgotnych lasach równikowych, mamy na myśli Amazonię – region w Ameryce Południowej. I dobrze, bo okazuje się, że z 7 mln2 całego obszaru Amazonii, 5,5 mln2 to wilgotny las równikowy. Jest to najbogatszy na świecie biom. W dorzeczu Amazonki przyrzeczne partie zajmuje formacja zwana igapó. Jest to wysoki, gęsty las bagienny z przewagą palm, występujący na terasach rzek zalewanych co roku na wiele tygodni przez wezbrania. Las ten charakteryzuje się brakiem lian i krzewów. Licznie natomiast występują tu rośliny wodne – wiktoria królewska (Victoria regia), hiacynt wodny (Eichhornia crassipes). Na wyższym poziomie dna doliny zatapianym przez wyjątkowe katastrofalne wezbrania występuje formacja zwana varzea. Są to bujne, bogate lasy. To tu rosną liany i epifity. W drzewostanie dominują sumauma (Ceiba pentandra), cedrela (Cedrela) oraz imbabua (Cecropia) i liczne palmy z rodzaju Euterpe, Attalea. Wyższe, już niezalewane tereny stanowi najbardziej bogata i różnorodna formacja ete stanowiąca trzon tego typu lasu w Ameryce Płd.
Aleksandra Dunin
Źródło: Kostrowicki A., Geografia biosfery, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1999