“Caraluna”

Bacilos – Caraluna („Twarz księżyca”)

Piosenka zespołu Bacilos jest o tyle niesamowita, że na pierwszy rzut oka wydaje się bardzo wesoła, a jest to jednak zwodnicze. Gdy wgłębimy się w tekst i historię, jaka spotkała muzyków, usłyszymy nostalgię i ból. Podczas miesiąca miodowego (z hiszp. luna de miel – księżyc miodowy, stąd też autor śpiewa właśnie o księżycu – przyp. autor) ukochana wykonawcy utopiła się w morzu. Zostało to przez niego opisane w niezwykle poetycki sposób:

Kto mówi, że nie bolą
Ślady w piasku?
Twój ślad zabrało morze,
Ale księżyc pozostaje na niebie
I ten księżyc jest moim przekleństwem.

Rankiem cichutko,
Wieczorem głośno krzycząc
Żywe głosy moich wspomnień
Przebierają się
A twój głos chowa się wśród innych

I wiem, że być może
Nigdy nie usłyszysz tej piosenki, ja wiem.
I wiem, że być może
Będę cię tak wykorzystywać, kradnąc od Ciebie inspirację

Tymczasem ciągle widzę twoją twarz w twarzy księżyca
Tymczasem ciągle słyszę twój głos w szumie fal, w szumie morskich pian
Tymczasem ciągle muszę zmieniać stację w radiu,
Bo każda piosenka jest o tobie, o tobie, o tobie
Jest o tobie

Życie chowa mi się
Za niespełnioną obietnicą
Gdzie rodzi się inspiracja?
Gdzie rodzi się pieśń?
Ja już nie wiem, kto się chowa
Ja już nie wiem, co się chowa
I wiem, że być może
Nigdy nie usłyszysz tej piosenki, ja wiem.
I wiem, że być może
Będę cię tak wykorzystywać, kradnąc od Ciebie inspirację

(Tymczasem ciągle widzę twoją twarz w twarzy księżyca
Tymczasem ciągle słyszę twój głos w szumie fal, w szumie morskich pian
Tymczasem ciągle muszę zmieniać stację w radiu,
Bo każda piosenka jest o tobie, o tobie, o tobie
Jest o tobie) 2x

Będę dalej szukać albo dalej uciekać
Może od ciebie, a może ode mnie
Będę dalej szukać wyjaśnienia
Wyjaśnienia tej piosenki

(Tymczasem ciągle widzę twoją twarz w twarzy księżyca
Tymczasem ciągle słyszę twój głos w szumie fal, w szumie morskich pian
Tymczasem ciągle muszę zmieniać stację w radiu,
Bo każda piosenka jest o tobie, o tobie, o tobie
Jest o tobie) 2x

tłum. Tomasz Smukowski

Tekst oryginalny:

¿Quién dice que no duelen
Las huellas en la arena?
Tu huella el mar se la llevó,
pero la luna sigue ahí
y esa luna es mi condena.

Despacio en la mañana
a gritos por la noche
las voces vivas del recuerdo
se disfrazan de intuición
y en una voz tu voz se esconde
y en una voz tu voz se esconde.

Y yo sé que tal vez tú nunca escuches mi canción, yo sé
y yo sé que tal vez te siga usando así robándote mi inspiración.
Mientras siga viendo tu cara en la cara de la luna
mientras siga escuchando tu voz entre las olas, entre la espuma
mientras tenga que cambiar la radio de estación
por que cada canción me hable de ti de ti de ti…
me hable de ti.

La vida se me esconde
detrás de una promesa sin cumplir
de donde nace alguna inspiración
de donde nace otra canción
y ya no se bien quien se esconde
y ya no se lo que se esconde.