Ziemniaki (papas) można śmiało uznać za peruwiańskie warzywa narodowe. Występują w wielu odmianach. Papas potrafią towarzyszyć każdemu daniu (często obok ryżu). W Andach uprawiane są papas nativas, których nie można przeoczyć przez ich fioletowo-różowe zabarwienie. Papa amarilla to odmiana żółta, z kolei odmianę chuño mrozi się, przez co ich smak jest zupełnie inny. Causa – purée z ziemniaków (także słodkich, czyli camotes) wypełnione różnego rodzaju owocami morza czy mięsem wraz z salsą. Papa a la huancaina – ziemniaki polane ostrzejszą, serową salsą.
Kukurydza uważana jest za dar od bogów. Choclo uchodzi za najbardziej rodzimy gatunek kukurydzy. Można je kupić za grosze od ulicznych sprzedawców wraz z plastrem białego sera (choclo con queso). Jej odmiana o kolorze ciemnego fioletu (maíz morado) jest głównym składnikiem używanym do produkcji słodkiego napoju – chicha, namiętnie pitego przez Peruwiańczyków, oraz deseru przypominającego galaretkę – mazamorra morada. Znane są snacki z kukurydzy jak maíz gigante czy canchita, podawane w restauracjach jako zakąska.
Tamales – paczuszki owinięte liśćmi kukurydzy czy bananowca z różnego rodzaju nadzieniem – z ciasta z mąki kukurydzianej, mięsem, serem.
Ceviche – danie reprezentacyjne. To surowa ryba marynowana w soku z cytryny, podawana z dodatkami takimi jak cebula, kukurydza czy ziemniaki (zalewa o wyrazistym smaku i białym kolorze – leche de tigre – jest znakomitym sposobem na kaca).
Anticuchos – bardzo łatwo dostępne szaszłyki z marynowanego serca wołu.
Lomo saltado – kawałki wołowiny z warzywami jak na przykład cebula, pomidory, ziemniaki.
Turrón de Doña Pepa – specjał na słodko; przekładany nadzieniem miodowo-nugatowym wraz z anyżkiem, co tworzy specyficzny smak.
Arroz con leche (ryż z mlekiem, doprawione cynamonem) czy tres leches (słodki i delikatny smakołyk uwielbiany nie tylko przez dzieci) to desery bazujące na mleku, bardzo typowe dla Peru.
Nazwa Inca Kola brzmi znajomo, jednak w Peru bije sprzedaż zwykłej Coca-Coli na głowę. To lokalny, bardzo słodki i gazowany napój o silnym, żółtym kolorze.
Bez wątpienia najbardziej godnym uwagi alkoholem jest pisco – trunek narodowy produkowany z winogron o bardzo dużej mocy. Mieszkańcy Chile walczą z Peruwiańczykami, twierdząc, że im jest przynależny. Pisco sour to najbardziej znany drink z dodatkiem cukru, soku z limonki oraz białka jajka. Chilcano jest lżejszą i bardziej odświeżającą wersją, łączony z sodą.
Aleksandra Berezowska