4. Transport publiczny II – miasto Gwatemala

Po przeczytaniu poprzedniej części artykułu można odnieść wrażenie, że miasto Gwatemala funkcjonuje jedynie w oparciu o hałaśliwe i kolorowe chickenbusy oraz ich czerwonych kuzynów. Błąd! Od pewnego czasu stolica Gwatemali może pochwalić się tzw. metrobusami, pojazdami, które funkcjonują dokładnie tak jak metro, a których ekspansja w regionie latynoamerykańskim rozpoczęła się od Kolumbii.

Autobusy te posiadają ustalone i dobrze oznaczone przystanki oraz trasy, stanowią powiew nowoczesności i niezwykłego dla tej części globu poziomu zorganizowania transportu publicznego. Za jakość trzeba oczywiście płacić – cena biletu w przypadku TransMetro wynosi Q1 bez ograniczeń czasowych . Za bilet w TransUrbano płaci się Q1.10, również bez ograniczeń czasowych.

1. TransMetro

Foto: scyscrapercity.com
Foto: skyscrapercity.com

Te charakterystyczne zielone i długie autobusy już od 5 lat przemierzają ulice miasta Gwatemala. Jest to pierwsze rozwiązanie typu metrobus wprowadzone w Ameryce Środkowej i nie można zaprzeczyć, że w trakcie pierwszych lat funkcjonowania zdało egzamin. Flota autobusów składa się z pojazdów dłuższych (150-160 pasażerów) i krótszych (110-120 pasażerów). Na całość obsługiwanej linii składają się trasy: Centrum Historyczne (Centro Histórico), Południe (Sur) i Korytarz Centralny (Corredor Central).

Rutas_Transmetro
Trasy TransMetro

Bilety można zakupić na każdej stacji w specjalnych maszynach przy użyciu gotówki lub karty wydawanej przez SIGA, Sistema Integrado Guatemalteco de Autobuses.  Autobusy zajeżdżają na specjalne przystanki, podniesione ponad poziom gruntu, na które wstęp mają tylko osoby z ważnymi biletami. Na każdym z przystanków obecna jest ochrona, nierzadko też policja, która chroni pojazdy i biletomaty przed zdewastowaniem.

W godzinach szczytu TransMetro jeździ co 2 minuty, zazwyczaj jednak czeka się na autobus ok 4-6 minut. Pojazdy są bezpieczne, czyste i wypełnione po brzegi pasażerami.

Więcej na stronie TransMetro.

2. TransUrbano

Foto: digital.nuestrodiario.com
Foto: digital.nuestrodiario.com

Autobusy należące do floty TransUrbano są nieco krótsze niż te, które wożą pasażerów w ramach TransMetro. Wsiadać do nich można jedynie poprzez pierwsze drzwi, gdyż przystanki los azules, jak potocznie się je określa, nie są zazwyczaj odseparowane od ulicy (poza częścią przystanków, oddzielonych specjalnymi ogrodzeniami w kolorze niebieskim).

Poczucie bezpieczeństwa w tych autobusach nie jest aż tak wysokie jak w TransMetro, jednak o wiele wyższe niż w pojazdach typu chickenbus czy los rojos. Na przystankach i w autobusach zamontowane są kamery, a na części tras jedną z nowinek i prób ochrony kobiet przed przemocą jest specjalnie wydzielona liczba 4 autobusów na trasę, które w godzinach 6:00-7:00 rano oraz 17:30-19:00 wieczorem oferują przejazd wyłącznie kobietom i dzieciom poniżej 12. roku życia. Autobusy te oznaczone są różową wstążką w okolicach lusterka oraz z tyłu pojazdu.

TransUrbano powstało w 2010 roku i początkowo obsługiwało jedynie Zony 12 i 21. Później rozszerzyło swoje trasy na Zony 17, 18, 24 i 25 oraz na kilka gmin leżących w okolicy miasta Gwatemala (Aldea El Fiscal, Palencia). Obecnie planuje się wprowadzenie TransUrbano w Mixco. Aktualnie po mieście Gwatemala jeździ niemal dwa razy więcej autobusów TransUrbano niż TransMetro, jednak kilkakrotnie mniej niż chickenbusów czy los rojos.

Foto: noticias.com.gt
Foto: noticias.com.gt

Autobusy mogą pomieścić do 80 pasażerów. Cena biletu obecnie wynosi Q1.10, ale może wzrosnąć wobec planowanego rozszerzenia usługi. Zgłaszane są często problemy z ilością miejsca przy bramkach wejściowych, co wiąże się z obowiązkiem “kliknięcia” kartą SIGA w wejściu do autobusu, zamiast już na przystanku (tak jak w TransMetro). Jak już wspomniałam, do autobusu wsiada się przednimi drzwiami i wysiada z tyłu.

[youtube https://www.youtube.com/watch?v=tq6RoH9K5ng]

3. Pozostałe pojazdy

Oprócz wymienionych czterech rodzajów busów, po ulicach miasta Gwatemala porusza się wiele pojazdów, które dość często za nic mają sobie przepisy ruchu drogowego czy prawa pieszych. Wymienić można zwłaszcza taksówki, których liczbę w roku 2015 szacuje się na niemal 16 tysięcy (pojazdy zarejestrowane), które dzielą się na:

– żółte (Amarillo Express),
– białe (Checker Taxi),
– zielone (Verde Express),
– prywatne (nienależące do kompanii taksówkowych, ale zarejestrowane),
– niezarejestrowane (tzw. los piratas).

Foto: cronica.com.gt
Foto: cronica.com.gt

Poziom bezpieczeństwa w taksówce zależy od tego, czy pojazd należy do jednej z kompanii taksówkowych lub jest zarejestrowany w bazie. Nie należy wsiadać do niezarejestrowanych taksówek, chociaż nie zawsze problemem może być sam taksówkarz – często większe niebezpieczeństwo stanowi stan techniczny pojazdu. Kompanie taksówkowe mają ustaloną stawkę za “trzaśnięcie drzwiami” – w 2014 roku było to ok. Q25 w ciągu dnia i nieco więcej wieczorem. W taksówkach tych zainstalowane są taksometry, jednak można także dogadać się na konkretną sumę przed wejściem do pojazdu.

Po ulicach stolicy jeżdżą także niezliczone motory, mototaxi i samochody osobowe. Warto korzystać z kładek zamiast przebiegać przez ulicę, gdyż kierowcy nie zwykli uważać na pieszych. Problemem jest jednak nieobecność przejść dla pieszych na wielu arteriach stolicy lub przejścia, które urywają się raptownie (zwłaszcza na Av. Reforma).

Foto: H. Krajewska
Foto: H. Krajewska

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *