Wszystko jest możliwe, jeśli ciężko się pracuje. Historia meksykańskiego astronauty

W kraju, w którym miliony imigrantów marzą o ucieleśnieniu swojego „amerykańskiego snu”, José Hernández wierzy, że „tak, da się”. Mierzył wysoko i żył z głową w chmurach, aż w końcu udało mu się tam dotrzeć.

Miliony dzieci na całym świecie marzą o podróży w kosmos. Większości z nich jednak nie udaje się zrealizować tego marzenia. José Moreno Hernández nie poprzestał jedynie na bujaniu w obłokach. On naprawdę tam trafił!

José Hernández jest synem meksykańskich imigrantów, którzy zajmowali się rolnictwem. Ich życie podporządkowane było siewom, żniwom i ciągłej pielęgnacji zbiorów. Taki styl życia niestety nie sprzyja zdobywaniu edukacji przez dzieci. Zanim na stałe osiedlili się w Kalifornii, każdego marca podróżowali z Meksyku do Stockton, na południe stanu, aby pracować tam aż do listopada. Pomagali przy zbiorze truskawek i ogórków w okolicznych farmach. Po zakończeniu żniw wracali do Meksyku i rozpoczynali na nowo cykl pracy następnej wiosny. José i jego bracia musieli sami troszczyć się o naukę oraz nadrabianie wszelkich zaległości, które narastały w czasie zbiorów. Przez ciągle napotykane przeszkody José nie był w stanie płynnie posługiwać się językiem angielskim, aż do momentu ukończenia przez siebie 12 lat.

160226163453-american-success-hernandez-smiling-780x439

Źródło: money.cnn.com

Dzieciństwo José Hernandeza było zatem typowe dla rodziny rolników i robotników, która spędza każdego roku 9 miesięcy, przemierzając Kalifornię od południa aż na północ i zbierając plony. Podczas gdy inni z niecierpliwością wyczekiwali nadchodzących wakacji, on ich nie znosił. Letnie wakacje oznaczał dla niego 7 dni w tygodniu spędzonych od rana do nocy na polu.

Pomimo to i tak miał łatwiejsze życie niż jego rodzeństwo. Przy odrabianiu prac domowych pomagali mu jego trzej starsi bracia. Ich mama siadała z nimi przy stole i nie pozwalała im odejść, dopóki wszystkie prace nie były skończone.  Motywowała ich do tego, by mieli wiarę we własne możliwości i prosiła, by mierzyli wysoko. Pójście na studia nie było opcją, lecz kwestią czasu.

Życie było ciężkie, lecz my tego nie wiedzieliśmy, ponieważ byliśmy do niej przyzwyczajeni i nie znaliśmy innego.

Jako nastolatek wstydził się tego, że mieszkali w dzielnicy biedniejszej niż pozostałe. Żyli bardzo skromnie, ale było to jedyne, na co było ich stać. Towarzysząca mu na każdym kroku mieszanka kultur sprawiła, że czuł się jak cudzoziemiec – nie był ani jeszcze Amerykaninem, ani już Meksykaninem.

Miłość, wsparcie i wysokie oczekiwania rodziców pomogły mu w odnalezieniu swojej drogi do sukcesu. Gdyby nie oni, to kto wie, być może jego historia potoczyłaby się zupełnie inaczej. W młodości przyjaźnił się z czterema chłopakami z dzielnicy. Jeden z nich popełnił samobójstwo, drugi umarł z powodu przedawkowania narkotyków, trzeciemu zaś przyszło żyć na ulicach Kalifornii.

Któregoś zwyczajnego dnia spędzanego na zbieraniu warzyw, gdy byli cali brudni i zmęczeni po wielu godzinach ciężkiej pracy, ojciec podszedł do swoich synów i powiedział im: „Teraz przeżywacie swoją przyszłość. Nie będę Was zmuszał do tego, żebyście chodzili do szkoły i zdobywali dobre oceny. Jeżeli jednak nie będzie tego robić, tak będzie wyglądała wasza przyszłość”.

Bez względu na to, ile by się nie uczył, niestabilny tryb życia zdecydowanie nie sprzyjał osiąganiu sukcesów w edukacji. Gdy był na drugim roku, jeden z nauczycieli, sfrustrowany ciągłymi nieobecnościami José na lekcjach, przyszedł do ich domu, aby porozmawiać z rodzicami i przekonać ich, że taki styl życia wyrządza dzieciom krzywdę.  W następnym roku wszystko się zmieniło.  Jego rodzice – Julia Moreo i Salvador Hernández  pochodzący z La Piedad w meksykańskim stanie Michoacán, powzięli rozsądną decyzję o poprzestaniu dalszych przenosin i unormowaniu trybu życia. Przeprowadzili się do miejscowości Stockton w Kalifornii, gdzie mieszkali cały rok, wracając do Meksyku jedynie w okresie świąt Bożego Narodzenia. Decyzja rodziców pomogła im rozwinąć skrzydła.

Stabilizacja dużo mi dała. Mój angielski znacząco się poprawił i mogłem skupić się na nauce.

Zaczął marzyć o podróży w Kosmos, gdy zobaczył lądowanie Apollo 17 na Księżycu. Miał wtedy zaledwie 9 lat. Jak wspomina w jednym z wywiadów – wyszedł z domu, spojrzał w niebo, zobaczył Księżyc, po czym wrócił i obserwowałem w telewizji, jak ci mężczyźni po nim chodzą.

Tamtej pamiętnej nocy podzielił się swoim marzeniem z ojcem. Nie zlekceważył go ani nie wyśmiał, wręcz przeciwnie – podzielił się z nim kluczem do sukcesu, cenną radą, którą wspomina po dziś. Powiedział: „Zdecyduj, co chcesz robić w życiu. Sprawdź, jak daleko jesteś od osiągnięcia swojego celu. Narysuj mapę i zaznacz na niej, w jakim punkcie jesteś teraz, a w jakim chcesz być.  Zdobądź wykształcenie. Wysil się.”

Zawsze rób więcej, niż oczekują od Ciebie inni.

Te słowa najbardziej utknęły w pamięci przyszłemu astronaucie.

Małżeński staż José liczy już ponad 21 lat, mają piątkę dzieci. Jeden z jego synów, 18-letni Julio chce pójść w ślady swojego ojca – niedługo skończy studia z zakresu elektroinżynierii. „Moja żona odegrała bardzo ważną rolę w podtrzymywaniu mojej wytrwałości w dążeniu do celu”. NASA odrzuciło moją kandydaturę 11 razy. Ochotnicy zazwyczaj odrzucani są dwa razy zanim zostaną przyjęci.

Po szóstym razie chciał się poddać, lecz jego żona Adela poprosiła go, by tego nie robił.

Pozwól, żeby to NASA była tym, co Cię powstrzymuje, nie Ty sam.

– powiedziała.

W końcu został wybrany. Miał 41 lat, gdy został astronautą. Średni wiek nowo przyjętych oscyluje w granicach 34 lat.

Mexican-Astronaut_03web

José Moreno Hernández  z rodziną. Źródło: eltecolote.org

W 2009 roku wziął udział w dwutygodniowej misji, której celem było ukończenie budowy Międzynarodowej Stacji Kosmicznej. Przed lądowaniem astronauci, którzy wciąż przebywają na pokładzie statku, mają czas na sprawdzenie sprzętu i chwilę refleksji. „Wpatrywałem się we flagę Stanów Zjednoczonych i przypomniałem sobie czasy zbierania warzyw z moim rodzeństwem. Wówczas nie miałem jeszcze pojęcia, że za kilkadziesiąt lat będę mógł powiedzieć o mojej podróży w kosmos pod banderą USA.”

Gdy był w ostatniej klasie szkoły średniej, usłyszał o Franklinie Changu Diaz, pochodzącym z Kostaryki pierwszym latynoskim astronaucie. Jego historia, tak bardzo podobna do historii José , jeszcze bardziej popchnęła mężczyznę do działania. Obaj mówili z charakterystycznym akcentem, mieli ciemną karnację i pochodzili ze skromnych rodzin. Nie mówili płynnie po angielsku aż do czasu ukończenia 12 lat.

29 sierpnia 2009 roku José Moreno Hernández wyruszył w swoją jedyną misję kosmiczną. W 2011 roku opuścił korpus astronautów NASA i aktualnie znajduje się w stanie spoczynku. Nie oznacza to jednak, że spoczął na laurach –  nadszedł czas na realizowanie kolejnych marzeń i celów.

Dzięki swojej wytrwałości w dążeniu do celu, Hernández zdobył tytuł magistra w dziedzinie inżynierii elektrycznej oraz informatyki na kalifornijskim Uniwersytecie w Santa Barbara i osiągnął swój cel – został astronautą. Nie tylko udało mu się wziąć udział w misji organizowanej przez Międzynarodową Stację Kosmiczną, lecz także założył swoją własną fundację „Reaching for the Stars”. Działania tej fundacji ukierunkowane są na poszukiwanie młodych ludzi zamieszkujących centralną część Kalifornii, którzy zainteresowani są obszarami obejmującymi tzw. STEM (naukę, technologię, inżynierię oraz matematykę) i przyznawanie stypendiów uczniom kończącym szkołę średnią, pragnącym iść na studia.

astrojh.org

Źródło: astrojh.org

Teraz jego nowym celem jest inspirowanie następnych pokoleń do wzięcia losu we własne ręce. W tym celu powstała „Reaching for the Stars”. Zaprasza organizację i koncerny takie jak Google, aby opowiadały o swojej pracy i dzięki temu budziły głód wiedzy w uczniach szkół podstawowych. Fundacja prowadzi także akademię nauk ścisłych dla uczniów szkół średnich, w szczególności ostatnich klas oraz kursy przygotowawcze dla świeżo upieczonych absolwentów.

Wszystko jest możliwe, jeżeli ciężko się pracuje. Nieistotne jest to, z jakiej warstwy społecznej się pochodzi lub do jakiej klasy ekonomicznej się należy.

Chciałby także, aby większość ludzi miała szansę zobaczyć to, co może ludzkości zaoferować przestrzeń kosmiczna.

Pomimo swojego wielkiego sukcesu, nie zapomniał o trudach swoich początków. Hernández przejmuje się losem wszystkich dzieci, które każdego dnia zmuszone są przekraczać amerykańsko-meksykańską granicę. „Kryzys migracyjny jest straszny. Nie możemy sobie pozwolić na 11 milionów migrantów o nieudokumentowanym statusie. Oczywistym jest, że system nie funkcjonuje tak, jak powinien”.

Twitter stał się jego najlepszym sojusznikiem. „Byłem pierwszym hiszpańskojęzycznym astronautą, który zaczął publikować na Twitterze. To była świetna zabawa”. Dla José cel używania tego serwisu jest jasny. „Ma ogromny potencjał, o ile nie wrzuca się zdjęć tego, co się akurat zjadło. Dzielę się jedynie tym, co naprawdę wartościowe lub interesujące” – podkreśla.

Jakby tego było mało, w 2012 roku zdecydował się startować do Kongresu, jednakże pierwsza próba – aby tradycji stało się zadość – nie powiodła się. Chce spróbować znowu w przyszłym roku. Zdecydowanie nie jest największym fanem obecnego prezydenta Stanów Zjednoczonych. „Obserwowanie osób pokroju Donalda Trumpa jest dla mnie wielką motywacją” – podkreśla ironicznie.

W 2012 roku opublikowana została autobiograficzna książka José. Ponadto jest on autorem książeczki dla dzieci pt. ”El niño que tocó las estrellas” (pol. Chłopiec, który dotknął gwiazd), na podstawie której prawdopodobnie powstanie nowy film w reżyserii Alfonso Arau. Czy tak się stanie na pewno – jeszcze zobaczymy, lecz znając determinację tego niezwykłego człowieka w dążeniu do celu, będzie to następne marzenie, które stanie się rzeczywistością.

 Źródła:

  1. http://www.goodreads.com/author/show/4189657.Jos_Moreno_Hern_ndez
  2. http://www.univision.com/noticias/conozca-la-fascinante-historia-de-jose-hernandez-el-astronauta-mexico-americano
  3. http://tecnologia.elpais.com/tecnologia/2014/08/02/actualidad/1406962981_848719.html
  4. https://noticias.terra.com.mx/ciencia/jose-hernandez-el-campesino-mexicano-que-llego-al-espacio,3ed9273de2e6d310VgnCLD2000009bcceb0aRCRD.html