Raul Nałęcz-Małachowski urodził się 1 stycznia 1916 r. w Helsinkach jako syn Szwedki i polskiego oficera w rosyjskiej armii, późniejszego generała, Stanisława Małachowskiego. Dzieciństwo spędził w Łodzi. Przed wojną rozpoczął studia na Wyższej Szkole Handlowej (obecny Uniwersytet Ekonomiczny) w Poznaniu oraz odbył praktyki w polskim konsulacie w Hamburgu, przygotowując się do kariery dyplomatycznej. W czasie wojny brał udział w obronie Modlina, którą dowodził jego ojciec, organizował Polski Czerwony Krzyż w Łodzi, dostał się do więzienia, a następnie do obozu koncentracyjnego Mauthausen-Gusen w Austrii. Po wojnie służył w II Korpusie we Włoszech. Po jego demobilizacji mieszkał w Paryżu i Belgii, gdzie rozpoczął naukę malarstwa, zdając sobie sprawę z braku wykształcenia i perspektyw. Będąc dyrektorem artystycznym teatru w Antwerpii udał się na tournée do Chile, gdzie postanowił pozostać.
W Chile tworzył scenografie, zakładał teatry, kabarety i szkoły teatralne, prowadził audycje radiowe, hodował psy oraz był delegatem rządu londyńskiego. Poznał osobiście najważniejszych artystów oraz wielu prezydentów. Choć w Chile mieszka od ponad 60 lat, nie rozważał przyjęcia chilijskiego obywatelstwa, a za swój kraj uważa Polskę. Mimo wieku, będąc nestorem Polonii w Chile, wciąż jest aktywny artystycznie i towarzysko oraz planuje kolejne przedsięwzięcia. Z chęcią opowiada o swoim życiu, m.in. o poznanych personach, przedwojennej Polsce, Chilijczykach i Polakach, jedzeniu, chilijskich zwyczajach, pracy artystycznej oraz zachwyca się polską młodzieżą. W przeprowadzanym przez kilka dni wywiadzie zaspokajał ciekawość Michała Gulczyńskiego uzupełniając informacje podane w książce autobiograficznej pt. „Wspomnienia z dwóch kontynentów”.