Carmen Herrera, malarka minimalistyczna

Czy wiecie, że bycie artystą zapewnia długowieczność? Nie jest to jeszcze potwierdzone naukowo, ale patrząc na biografię pochodzącej z Kuby i Stanów Zjednoczonych malarki minimalistycznej, która ukończyła wczoraj 102  lata, można wysnuć właśnie taki wniosek.

Carmen Herrera, bohatera dzisiejszego artykułu, uważana jest za fenomen sztuki abstrakcyjnej. Artystka musiała czekać aż 89 lat, aby zostać zauważoną przez świat sztuki. Nigdy jednak nie zwątpiła, że jej moment w końcu nadejdzie. Przekonana o własnym talencie poddawała się procesowi tworzenia kolejnych prac, pewna, że jej wizja rzeczywistości, przedstawiona pieczołowicie na płótnach, ujrzy światło dzienne. Miała rację, bowiem w 2009 roku New York Times okrzyknął ją jedną z najważniejszych nowych postaci na scenie malarskiej.beznazwy

Kluczem do zrozumienia jej minimalistycznego stylu może być jej wykształcenie. Artystka przez rok studiowała architekturę w swoim rodzinnym mieście, Hawanie i właśnie to odcisnęło głęboki znak na jej osobistym sposobie postrzegania świata i przedstawiania go na obrazach. W swoich pracach Herrera pragnie poukładać, uporządkować świat przy pomocy najprostszych narzędzi: prostych, ukośnych linii i  geometrycznych wzorów m.in. trójkątów, tworząc przy tym harmonijną, spokojną i statyczną wizję rzeczywistości, która wywiera ogromne wrażenie na odbiorcy poprzez drastyczne połączenie minimalizmu i prostoty z chaotycznym, zabieganym, niestabilnym światem pełnym hałasu i różnorodnych bodźców.

images1HOV4LRQ

Obecnie opisuje się styl Herrery jako ikoniczny i monumentalny. Lisson Gallery, jedna z najbardziej wpływowych galerii sztuki światowej sztuki współczesnej z dwiema siedzibami w Nowym Jorku i Londynie opisuje jej obrazy jako prace, które ułatwiają i umożliwiają rozwój międzykulturowego dialogu z międzynarodową historią współczesnego abstrakcjonizmu.

Pod koniec lat 40. ubiegłego wieku, Herrera zdecydowała się na wyprowadzkę do Paryża – miasta, które od wieków uważane jest za doskonałe do artystycznego rozwoju przez pisarzy, muzyków i malarzy z całego świata. Wydaje się, że to właśnie w stolicy Francji dokonał się przełomowy moment w jej karierze. Wszystko wydarzyło się przez przypadek, jak to zazwyczaj ironicznie bywa w fundamentalnych momentach życia. Artystka natknęła się na gazetkę, która informowała o wystawie organizowanej przez  Le Salon des Réalités Nouvelles – organizację która skupiała i obecnie nadal skupia wokół siebie abstrakcjonistów. Dzięki spotkaniom z Le Salon, Herrera miała możliwość poznania Maxa Bill’a czy Bauhaus’a i zupełnie zakochała się w ich barwnych, kolorowych obrazach.

0dbd6ea2f36f8efb2424775635342900

Mówi się, że pierwszy etap nauki o tworzeniu sztuki jest najbardziej czasochłonny, jednakże nieunikniony. Dzięki temu właśnie młody artysta będzie miał możliwość auto-rozwoju. Znienawidzona przez młodych, ale niezbędna do stworzenia silnych podstaw – teoria, historia, mądrość greckich filozofów i architektów pogłębia zainteresowania i pokazuje świat z innej perspektywy. Niestety w tej fazie nie ma miejsca na własną kreatywność czy samodzielność. Po ukończeniu tego żmudnego, lecz ważnego etapu edukacji humanistycznej trzeba czekać na właściwą okazję, aby wzbić się do lotu jako. Należy wtedy oczekiwać na moment, w którym świadomy swoich umiejętności początkujący artysta osiągnie poziom, w którym będzie gotowy na odrzucenie dotychczasowych prawd i wartości. Właśnie wtedy następuje nowy początek, możliwość znalezienia własnego stylu i całkowity rozwój talentu.

W Paryżu musiałam zapomnieć wszystkiego, czego się do tej pory nauczyłam, ponieważ wiedziałam już, że znalazłam swój własny słownik malarstwa. – wspomina Carmen

Próbowała znaleźć i przekroczyć limity malarstwa, ale nie udało jej się osiągnąć sławy na miarę kolegów. Dlaczego? Powodem były płeć i pochodzenie. Jako kobieta, a na dodatek kubańska artystka, miała niewielkie szanse na osiągnięcie międzynarodowego sukcesu.

W tamtym czasie oczekiwało się od kobiet, aby malowały coś bardziej harmonijnego. Obrazy rodzinne, akwarele, takie rzeczy były bardzo popularne – wyjaśnił Tony Bechara, artysta.

carmenherreraSytuacja nie zmieniła się po przeprowadzce artystki do Nowego Jorku, gdzie jej oszczędny, minimalistyczny styl uważany był za zbyt prosty i zbyt racjonalny. W tamtym czasie abstrakcjonizm zdominowany był przez m.in. Jacksona Pollocka, którego obrazy wywierały ogromne wrażenie na widowni, ogromna skala i chaos. Styl Herrery natomiast był absolutnym przeciwieństwem nowojorskich trendów.

Na szczęście na docenienie talentu Carmen też przyszedł właściwy czas. Jej pierwsza wystawa odbyła się w 2004 roku i od tego momentu jest ona jedną z najbardziej rozchwytywanych i rozpoznawalnych malarzy nurtu abstrakcyjnego. Prace Herrery prezentowane były m.in. w Stanach Zjednoczonych i Londynie (Whitney Museum of Art, MoMa, Tate Modern and Lisson Gallery).

carmen h okJej rada dla wszystkich młodych artystów, którzy jeszcze nie mieli szansy, aby się wybić jest prosta, aczkolwiek trudna do spełnienia. ,,Bardzo pomaga, jeśli twój styl jest rozpoznawalny – dzięki temu, twój obraz nie wyląduje w śmietniku.”

Życzymy dwieście lat, pani Herrero!

Źródła:

http://www.lissongallery.com/artists/carmen-herrera/gallery/5759

http://www.elnuevoherald.com/vivir-mejor/artes-letras/article92372002.html

artykuł z magazynu Wysokie Obcasy nr.04/2017 Natalia Szostak – ,,Seks to seks a trójkąty to trójkąty”

Zdjęcia użyte w artykule:

http://www.huffingtonpost.com/entry/carmen-herrera-art-world-sexism_us_586bad12e4b0eb58648a62f2

https://redtreetimes.com/tag/carmen-herrera/

https://pl.pinterest.com/pin/35254809560850217/

http://www.canyblog.com/tag/carmen-herrera/

https://pl.pinterest.com/pin/197876977353626292/