Titicaca

Jezioro Titicaca to jedno z nielicznych miejsc na ziemi, w których można zachorować jednocześnie na chorobę morską i wysokościową. Ten leżący między wschodnim i zachodnim pasmem Andów akwen jest najwyżej położonym na świecie i jednocześnie drugim co do wielkości na kontynencie południowoamerykańskim jeziorem.

Nazwa jeziora pochodzi od dwóch słów – titi [„górski kot”] i caca [„skała”]. Przodkowie Indian dostrzegali na skale świecące oczy kota.
Nazwa jeziora pochodzi od dwóch słów – titi („górski kot”) i caca („skała”). Przodkowie Indian dostrzegali na skale świecące oczy kota.

Jezioro położone jest na wysokości 3812 metrów n.p.m, a jego powierzchnia wynosi ponad 8300 km2. Jego powstanie datuje się na co najmniej 25 tys. lat temu. W najszerszym miejscu ma 80 km, a jego średnia głębokość przekracza 100 metrów (w najgłębszym miejscu – 281 metrów). Warto zauważyć, że choć jezioro ma aż 25 dopływów i wypływa z niego tylko jedna rzeka, to jednak poziom wód się nie podnosi. Dlaczego? Powodem jest wysoka średnia temperatura wód powierzchniowych, przez co zbiornik intensywnie paruje.

Titicaca2

Z tym niezwykłym miejscem łączy się wiele legend. Według wierzeń, Manco Capac, założyciel królewskiej dynastii Inków, przybył tu wraz ze swoją żoną Mamą Ocllo. Ich ojciec, Bóg słońca Inti, nakazał im wędrówkę przez świat do momentu, aż znajdą miejsce, gdzie rzucona na ziemię buława, z którą wędrował Manco Capac, całkowicie zniknie. Dokładnie w miejscu, w którym powstało miasto Cusco (co w języku quechua oznacza „pępek”), rzucona na ziemię złota laska od razu zanurzyła się w żyznej glebie. Legendy głoszą też, że po raz pierwszy boskie rodzeństwo zobaczono na znajdującej się po boliwijskiej stronie jeziorze Titicaca Wyspie Słońca – Isla del Sol.

Titicaca3

Znajdując się po peruwiańskiej stronie jeziora nie można przegapić wizyty na Islas Flotantes de los Uros – dryfujących wyspach stworzonych przez tubylców z plemienia Uros z rosnącej tu trzciny totora. W czasie, kiedy dolne partie gniją, mieszkańcy kładą na górę nowe warstwy, skutkiem czego wyspa jest nieustannie budowana. Z totora konstruowane są także domy i łodzie, a na jednej z wysp znajduje się nawet urząd skarbowy i poczta. Głównym źródłem utrzymania Indian Uros jest rybołówstwo oraz turystyka. Spośród 32 wysp tylko 15 jest zamieszkanych, a jedna z nich, wyspa Taquile, położona na południe od głównego miasta jeziora Titicaca (Puno), ma twarde podłoże i nie dryfuje. Turyści pozostający tu na noc mogą poczuć się przez chwilę jak członkowie plemienia, a to wszystko dzięki możliwości noclegu w domach z trzciny i obcowania z językiem Indian regionu jeziora Titicaca – Ajmara.

Karolina Kowalczyk

Titicaca4

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *