W 2012 roku przeprowadzono w krajach Ameryki Łacińskiej i Karaibów powszechne badanie opinii publicznej. O udział w krajowym sondażu zostali poproszeni ci mieszkańcy, którzy byli zaangażowani w działanie jakiejkolwiek organizacji publicznej – od wspólnot rodzinnych, przez grupy sportowe, na związkach zawodowych i partiach politycznych kończąc.
Wyniki opublikowane przez Program Rozwoju ONZ okazały się zdumiewające. Kostaryka, przy wyjątkowo wysokim poziomie demokracji i serdecznej uprzejmości mieszkańców, wypadła najgorzej na tle krajów Ameryki Łacińskiej pod względem udziału mieszkańców w życiu publicznym. Według sprawozdania tylko 14,4% Kostarykańczyków należy do grup sportowych, 13,9% angażuje się we wspólnoty i stowarzyszenia, 5,7% udziela się w związkach zawodowych, zaś 2,3% w partiach politycznych.
Jednocześnie, na światowej liście rozwoju człowieka przygotowanej przez ONZ, Kostaryka zajmuje 62. miejsce na 187 państw w kategorii “wysoki rozwój”. Mieszkańcy Kostaryki żyją najdłużej spośród obywateli innych państw Ameryki Łacińskiej (średnia długość życia wynosi tam 79,4 roku), ponadto sami Kostarykańczycy twierdzą, iż są w najwyższym stopniu zadowoleni ze swego życia. Te odczucia są zbliżone do wyników optymistycznych Duńczyków: w skali od 0 do 10 średnia satysfakcji z życia wynosi 7,3, podczas gdy w Danii, zajmującej pierwsze miejsce w światowym rankingu, wynosi ona 7,8. Dodatkowo raport ONZ podkreśla pozytywne cechy ludności Kostaryki – przede wszystkim chęć współdziałania z innymi, życzliwość i solidarność.
Dlaczego więc mieszkańcy Kostaryki niechętnie angażują się w życie publiczne? “To paradoks. Mamy do czynienia z demokracją delegatów” – stwierdził w programie BBC Mundo Gabriel Mata, naukowiec odpowiedzialny za przedstawienie raportu. Mata twierdzi, że Kostarykańczycy nie chcą angażować się w żadne stowarzyszenia – czy to społeczne, czy to polityczne – jednocześnie jednak wiele oczekują od państwa. Narodowe powiedzenie “pura vida” (“czyste życie”) nie tylko odzwierciedla optymistyczne nastawienie do życia mieszkańców Kostaryki – jedną z konsekwencji realizowania tej idei jest bierna postawa Kostarykańczyków, ich pragnienie życia bez komplikacji i większych zobowiązań. W raporcie zaznaczono, iż “wyniki pokazują, że mieszkańcy tego kraju zazwyczaj delegują odpowiedzialnych za wspólnotę państwa”, co potwierdził również Gabriel Mata.
Jakie są najczęstsze powody braku zaangażowania się Kostarykańczyków w życie publiczne? Okazuje się, że najczęstszymi odpowiedziami na to pytanie w ankiecie były wymówki. Aż 44,1% populacji tłumaczyło się brakiem czasu lub też niewiedzą (22,3%). Trudną lokalizacją organizacji społecznych oraz natłokiem niezałatwionych spraw zasłaniało się 17,6% respondentów.
“Te odpowiedzi nie zaskoczyły mnie” stwierdził Víctor Ramírez, filozof i analityk polityczny. “Kostaryka jest krajem, w którym bardzo mocno jest zakorzenione poczucie indywidualizmu”.
Blanka Błaszczak
Źródło:
http://www.bbc.co.uk/mundo/noticias/2013/10/131025_america_latina_costa_rica_politica.shtml